A JEDNAK! TO PEWNE - STROP W SALONIE WłOSKIM W KSIążU MA PRAWIE 300 LAT!

Chodzi o malowidło znajdujące się na suficie w Salonie Włoskim. W czasie prowadzonych tam obecnie prac remontowych przeprowadzono też specjalistyczne badania dendrochronologiczne. I one dały odpowiedź.

Pracujący w Zamku Książ zespół konserwatorów pod kierunkiem Ryszarda Wójtowicza sięgnął po metody datowania bezwzględnego przy użyciu próbek drewna. Dendrochronologia to metoda pozwalająca na określenie daty ścięcia drzewa poprzez porównanie rocznego przyrostów słojów z próbki zabytkowego drewna z układem na skali dendrochronologicznej. Przedmiotem tych specjalistycznych badań stał się właśnie strop w Salonie Włoskim z centralnym obrazem przedstawiającym boginię Florę

Wcześniej analiza zdjęć archiwalnych wskazała, że strop ten pojawił się w salonie na początku XX wieku, w związku z wielką przebudową przeprowadzoną przez małżeństwo księżnej Daisy i Jana Henryka XV. Na podstawie dokumentów zachowanych w Archiwum Państwowym we Wrocławiu można było przypuszczać, że mógł on być jednym z zakupów poczynionych przez Hochbergów w północnych Włoszech, podobnie jak renesansowe kominki. Nie było jednak pewności, czy strop był rzeczywiście dziełem mistrzów późnego włoskiego baroku, czy jedynie dwudziestowieczną stylizacją.

- Przed naukowcami stała nie lada trudność, ponieważ wykorzystane do budowy stropu oraz podobrazia Flory drewno nie było lokalnego pochodzenia. Jak wykazały analizy, jest to drewno z relatywnie młodych świerków ściętych w rejonie alpejskim, co uprawomocnia proweniencję północnowłoską. Aby wydatować próbki konieczne było zatem konsultacje z naukowcami z Włoch i porównanie z tamtejszymi skalami - wyjaśnia Mateusz Mykytysztyn, rzecznik Zamku Książ.

Udało się przeprowadzić tę operację i potwierdzić datowanie. Okazało się, że zarówno Flora, jak i zachowane elementy stropu możemy datować na około 1760 rok. Informacje pozyskane z archiwalnych zdjęć i dokumentów zostały teraz potwierdzone przez niezależne badania naukowe. Strop z salonu włoskiego jest dziełem późnego baroku.

Prace konserwatorskie są już zaawansowane i w Zamku Książ podkreslają, że nie mogą już doczekać się momentu, kiedy będą mogli zaprezentować ich rezultaty.